Blub, blub
Sorry, dat ik meteen met de deur in huis val. Ik heb verkeersangst. Het kan er maar uit zijn.
Zet mij in een auto op de snelweg, tussen horden vrachtwagens en ik bezwijk. Stortregen maakt het nog een poepie erger. Omdraaiende maag, dichtgeknepen strot, verkrampte kuiten. Gierende hartkleppen en een hartslag van 200 per minuut.
Je kan me compleet opvegen. Hoe ik ooit mijn rijbewijs haalde in 34 lessen, is een compleet raadsel. Achterafgezien een hoogtepunt in mijn leven.
Trauma’s uit het verleden hebben duistere krachten. EMDR bracht aanvankelijk verlichting. Echter Corona deed er geen goed aan. Te weinig verkeersbewegingen de laatste twee jaar en opnieuw terug naar af.
Ik ben dus een eilandhopper. Op ons eilandje voel ik me veilig. Rij zonder problemen over de smalste dijken en kom waar ik moet komen. De snelweg vermijd ik, gelukkig zijn er genoeg sluiproutes. De rest van de wereld is honderd, wat zeg ik, duízend bruggen te ver.
Gelukkig is er hoop! In Israël hebben wetenschappers van de Ben Gurion Universiteit, goudvissen leren autorijden. Geintje? Nee, écht niet. Persbureau Reuters verspreidt dit nieuws en zij zijn doorgaans zeer betrouwbaar.
Persoonlijk dacht ik altijd dat goudvissen het IQ van een pepernoot hebben en een geheugen van slechts enkele seconden. Dat blijkt genuanceerder te liggen. Het is een technisch verhaal, kort samengevat zit het zo:
Onderzoekers ontwikkelden een robotauto met een laserlichtdetectiesysteem. Hier werd een watertankje met een goudvis opgezet. Zo verzamelden ze gegevens over de zwembewegingen van de vis in combinatie met de bewegingen van de robotauto.
Via een computer, een camera, elektromotoren en besturing met meerdere wielen, kreeg de vis controle over het autootje. De gouden jongens raakten eerst wat in verwarring. Echter ze ontdekken snel welke zwembewegingen ze moesten maken om het voertuig in beweging te zetten.
De zes, willekeurig geselecteerde, vissen hadden slecht tien rijlessen nodig voor ze op konden voor hun rijbewijs. Er waren enkele getalenteerde vissen die het supergoed deden, maar ook een paar middelmatige rijders. Echt sléchte zaten er niet tussen. Als goudvis had ik het hele onderzoek om zeep geholpen. Dat staat vast.
Ik heb het brein en de daaruit voortvloeiende capaciteiten van de goudvis danig onderschat. Excuses. Conclusie: als een goudvis gemotoriseerd kan navigeren over land, zou ik het ook moeten kunnen. Toch bedank ik daarvoor.
Adverteerde Esso vroeger met een tijger in je tank, misschien moet ik een goudvis nemen…
Zet mij in een auto op de snelweg, tussen horden vrachtwagens en ik bezwijk. Stortregen maakt het nog een poepie erger. Omdraaiende maag, dichtgeknepen strot, verkrampte kuiten. Gierende hartkleppen en een hartslag van 200 per minuut.
Je kan me compleet opvegen. Hoe ik ooit mijn rijbewijs haalde in 34 lessen, is een compleet raadsel. Achterafgezien een hoogtepunt in mijn leven.
Trauma’s uit het verleden hebben duistere krachten. EMDR bracht aanvankelijk verlichting. Echter Corona deed er geen goed aan. Te weinig verkeersbewegingen de laatste twee jaar en opnieuw terug naar af.
Ik ben dus een eilandhopper. Op ons eilandje voel ik me veilig. Rij zonder problemen over de smalste dijken en kom waar ik moet komen. De snelweg vermijd ik, gelukkig zijn er genoeg sluiproutes. De rest van de wereld is honderd, wat zeg ik, duízend bruggen te ver.
Gelukkig is er hoop! In Israël hebben wetenschappers van de Ben Gurion Universiteit, goudvissen leren autorijden. Geintje? Nee, écht niet. Persbureau Reuters verspreidt dit nieuws en zij zijn doorgaans zeer betrouwbaar.
Persoonlijk dacht ik altijd dat goudvissen het IQ van een pepernoot hebben en een geheugen van slechts enkele seconden. Dat blijkt genuanceerder te liggen. Het is een technisch verhaal, kort samengevat zit het zo:
Onderzoekers ontwikkelden een robotauto met een laserlichtdetectiesysteem. Hier werd een watertankje met een goudvis opgezet. Zo verzamelden ze gegevens over de zwembewegingen van de vis in combinatie met de bewegingen van de robotauto.
Via een computer, een camera, elektromotoren en besturing met meerdere wielen, kreeg de vis controle over het autootje. De gouden jongens raakten eerst wat in verwarring. Echter ze ontdekken snel welke zwembewegingen ze moesten maken om het voertuig in beweging te zetten.
De zes, willekeurig geselecteerde, vissen hadden slecht tien rijlessen nodig voor ze op konden voor hun rijbewijs. Er waren enkele getalenteerde vissen die het supergoed deden, maar ook een paar middelmatige rijders. Echt sléchte zaten er niet tussen. Als goudvis had ik het hele onderzoek om zeep geholpen. Dat staat vast.
Ik heb het brein en de daaruit voortvloeiende capaciteiten van de goudvis danig onderschat. Excuses. Conclusie: als een goudvis gemotoriseerd kan navigeren over land, zou ik het ook moeten kunnen. Toch bedank ik daarvoor.
Adverteerde Esso vroeger met een tijger in je tank, misschien moet ik een goudvis nemen…