Filmmakers
‘Kom, wij gaan een film maken!’. Alle beschikbare papier wordt verzameld en klaargelegd voor verwerking. Kleurpotloden, scharen, lijmpotjes, kwastjes en onderleggers vinden hun weg naar de knutseltafel.
Op de werkvloer is er een korte ‘geheime’ discussie over het onderwerp van de film. Doen we het over een kat of over een hond? De meningen zijn verdeeld. Deze juf luistert stiekem mee.
Als ze het eens zijn over het thema, wordt er druk gewerkt. De filmbaas geeft instructies. De tekenploeg tekent, de knipploeg knipt en de plakploeg plakt. Werk in uitvoering en niemand mag hun storen. Het is een moeilijk en ingewikkeld proces.
Ondertussen worden er stoeltjes op een rij gezet en een bioscoop ingericht. ‘Hebben zij even geluk dat de bouw zo soepel verloopt, geen last van aan te vragen bouw- en hinderwetsvergunningen en andere bureaucratische rompslomp’, denk ik.
De potentiële bioscoopbezoekers staan te trappelen van ongeduld en mogen alvast plaatsnemen. Deze film is er een van het kaliber ‘klaar terwijl u wacht’.
O! ja, ze hebben nog geen entreekaartjes! Geen nood, ter plekke worden kaartjes gefabriceerd en na betaling uitgedeeld aan de bezoekers.
Voor de film begint, is er alvast pauze en start de denkbeeldige cola- en popcornverkoop. Degenen die nog geen cola mogen van papa en mama krijgen aanmaaklimonade. De bediening hier is van alle markten thuis.
De filmbaas geeft een kleine voorvertoning en laat een flyer zien. ‘De film gaat over een grote mooie bruine hond. Hij is bijna klaar. Straks mogen jullie hem zien’. Het publiek wacht geduldig en knabbelt ‘net alsof’ aan hun popcorn.
Er worden drukke gesprekken gevoerd over hun eigen honden of de honden van opa’s, oma’s, tantes en ooms, buurvrouwen en buurmannen. Al die honden zijn groot, mooi, bruin en lief. Zij hebben klinkende namen zoals Bram, Joop, Shelley, Storm en Kees.
Eindelijk, de voorstelling gaat beginnen. De filmproducentenstaan op een rij, ze hebben allemaal een tekening/plakwerk in de hand. Er is een duidelijke volgorde te zien.
De film gaat over een piepkleine pup, die eet en eet en steeds een beetje groeit. Totdat hij, u raadt het al, een grote, mooie, bruine, lieve hond geworden is: een hondenleven in een notendop. De filmduurt hooguit 15 seconden. De afbeeldingen gaan naar beneden, einde voorstelling. Groot applaus.
Dank je wel meisjes en jongens, deze toeschouwer heeft genoten! Kan ik voor een volgende keer alvast een kaartje bestellen voor een plekje op de eerste rij?
Op de werkvloer is er een korte ‘geheime’ discussie over het onderwerp van de film. Doen we het over een kat of over een hond? De meningen zijn verdeeld. Deze juf luistert stiekem mee.
Als ze het eens zijn over het thema, wordt er druk gewerkt. De filmbaas geeft instructies. De tekenploeg tekent, de knipploeg knipt en de plakploeg plakt. Werk in uitvoering en niemand mag hun storen. Het is een moeilijk en ingewikkeld proces.
Ondertussen worden er stoeltjes op een rij gezet en een bioscoop ingericht. ‘Hebben zij even geluk dat de bouw zo soepel verloopt, geen last van aan te vragen bouw- en hinderwetsvergunningen en andere bureaucratische rompslomp’, denk ik.
De potentiële bioscoopbezoekers staan te trappelen van ongeduld en mogen alvast plaatsnemen. Deze film is er een van het kaliber ‘klaar terwijl u wacht’.
O! ja, ze hebben nog geen entreekaartjes! Geen nood, ter plekke worden kaartjes gefabriceerd en na betaling uitgedeeld aan de bezoekers.
Voor de film begint, is er alvast pauze en start de denkbeeldige cola- en popcornverkoop. Degenen die nog geen cola mogen van papa en mama krijgen aanmaaklimonade. De bediening hier is van alle markten thuis.
De filmbaas geeft een kleine voorvertoning en laat een flyer zien. ‘De film gaat over een grote mooie bruine hond. Hij is bijna klaar. Straks mogen jullie hem zien’. Het publiek wacht geduldig en knabbelt ‘net alsof’ aan hun popcorn.
Er worden drukke gesprekken gevoerd over hun eigen honden of de honden van opa’s, oma’s, tantes en ooms, buurvrouwen en buurmannen. Al die honden zijn groot, mooi, bruin en lief. Zij hebben klinkende namen zoals Bram, Joop, Shelley, Storm en Kees.
Eindelijk, de voorstelling gaat beginnen. De filmproducentenstaan op een rij, ze hebben allemaal een tekening/plakwerk in de hand. Er is een duidelijke volgorde te zien.
De film gaat over een piepkleine pup, die eet en eet en steeds een beetje groeit. Totdat hij, u raadt het al, een grote, mooie, bruine, lieve hond geworden is: een hondenleven in een notendop. De filmduurt hooguit 15 seconden. De afbeeldingen gaan naar beneden, einde voorstelling. Groot applaus.
Dank je wel meisjes en jongens, deze toeschouwer heeft genoten! Kan ik voor een volgende keer alvast een kaartje bestellen voor een plekje op de eerste rij?