Gerrit

Huize de Winter is het toneel van een indringend gesprek van baas tot teckel. 

Baas: ‘Greyson Dutch Ray of Light, wij moeten eens ernstig met elkaar praten.’ 

Teckel: ‘Oei, je gebruikt mijn volledige naam. Ik zit geloof ik in de gevarenzone. Prima… dan zeg ik wel ‘u’. Ú bent toch niet kwaad? ’

Baas: ‘Luister, je bent hier inmiddels een week of wat. Hoe vind je nu zelf hoe het gaat?’

Teckel: ‘Nou gewoon, ik vermaak me wel. Beetje chillen in mijn gouden mandje, stevige wandeling op zijn tijd en ge-wel-dig grappige huisgenoten’.

Baas: ‘Geweldig grappig… Serieus? Ik denk dat zij er anders over denken!’

Teckel: ‘Hóe dan? Die rooie laat zich toch zeker zelf over de schutting, door de tuin en op de kast jagen? Trouwens excuses voor die dooie tokkende tut, toen werd ik even overweldigd door instincten.’

Baas: ‘Beloof me dat je er mee stopt. Ik snap dat je vrienden wilt worden. Je kwispelt heel sympathiek, maar vrienden: dát zit er voorlopig niet in. Wat deed je trouwens met de bankpas van kleine baas? Compleet verruïneerd!’

Teckel: ‘Puur preventief, ik wilde alvast de hondenbelasting betalen. Bespaart u rompslomp en een joekel van een boete. Ik kreeg alleen de computer niet aan geslingerd om te telebankieren. Te dikke tenen.

Baas: ‘Rompslomp? Nu heeft zíj rompslomp, ze kan niet eens pinnen of contactloos betalen door jouw tandafdrukken! En die kapotte leesbril van mij… Ook een gevalletje dikke tenen?  

Teckel: ‘Sorry, ik had hem even nodig. Ik ben een beetje verziend. Ik kreeg hem alleen niet op mijn neus. Achterlijke smalle neusbrug. Het glas viel er helemaal vanzelf uit, dat randje is ook zo verrekte dun. Voor ik het wist, had ik het doorgebeten. Ik ben me oprecht nog niet bewust van mijn eigen krachten.

Baas: ‘Dan nog eens wat: mijn stropdas! Mijn líevelingsstropdas, die blauwe zijden met dat geometrische patroontje.

Teckel: ‘Geometrisch, wat is dat? Die achterlijke psychedelische lijntjes en vierkantjes waar ik helemaal tureluurs van word? Die halen echt het slechtste in mij naar boven. Ik móest dat ding tot de orde roepen en heb hem toen effe goed aangepakt. ‘t Zal hem leren mij het hoofd op hol te brengen!’

Baas: ‘Hoe gaan we dit oplossen, Greyson? Puppycursus, gedragstherapeut, hondenfluisteraar?’

Teckel: ‘ Geen idee. Enne, zeg maar Gerrit, Greyson is mij te bekakt! Ik ben tenslotte slechts een eenvoudig persoon. Zo, hier een vette lik, weer vriendjes?’