Hou Diny
We hebben een nieuwe. En wat voor een! Na drie meisjes met Chinese voorouders uit Yunnan en eentje uit een andere provincie van dat immense land; verwelkomden we er nu een van ‘Duitse bloed’, afkomstig uit Noordrijn-Westfalen.
Zij arriveerde in gezelschap van haar zusje, een rustig type. Van haar mochten wij niet lang genieten. Zij ging na slechts een week naamloos hemelen. We troffen haar welhaast gescalpeerd met bebloed hoofd aan. Op brute wijze afgeslacht. Ondanks reële verdenkingen die wij helaas niet hard kunnen maken, ligt de dader net als zij op het kerkhof. Case Closed.
Echter voor ons is het glas altijd halfvol. We hebben tenslotte nog een lief meisje over en besloten ons extra voor haar in te zetten. Dat zijn we moreel verplicht nu zij zonder familie verder moet.
Ook al zaten zij niet samen in de baarmoeder, de moord op een bloedverwant hakt er stevig in. We kunnen zelfs voorzichtig van PTSS spreken. Schrikkerig, rillerig en gestrest zoekt zij haar weg tussen haar nieuwe huisgenoten. De inburgering verloopt moeizaam. Zoals in elke gemeenschap bepalen pestkoppen vaak de sfeer, ook hier. In plaats van haar liefdevol te steunen in de traumaverwerking, heeft een tweetal zich ten doel gesteld deze vreemdelinge zwaar op de proef te stellen. ‘Kom maar op als je durft. Wij bepalen hier de pikorde!’. Zij heeft het er moeilijk mee en grijpt elke gelegenheid aan om de wijk te nemen.
Voor alle duidelijkheid: wij hebben het hier over een Bielefelder krielkip. ’t Is maar dat u het weet.
‘Bielefelders zijn geen vliegers’, zeggen kippenkenners… Nou, deze wel! Wanhopig vliegt zij stelselmatig huizenhoog de vrijheid tegemoet. Weg van die gevederde draken. Liever de dood dan de gladiolen.
Zoekactie na zoekactie passeert de revue. Het wordt gaandeweg moeilijker om haar op te sporen. In het begin zat zij nogal eens pontificaal op de grasmaaier, maar die veilige haven bleek te opvallend. Ook de kolossale hortensia’s boden geen permanente bescherming. Alle netten en opgeworpen barricades ten spijt, weet zij telkens weer te ontsnappen.
Werd zelfs, levensgevaarlijk paraderend, midden op straat gesignaleerd. Gelukkig zijn kippen niet bijster intelligent en hebben zij een beperkt geheugen. Psychologisch hulpverlening in de vorm van aai-therapie bood uitkomst, zodat zij zich stapje voor stapje schikt in haar lot en langzaam een plekje verovert binnen de clan.
Na alle commotie van de afgelopen weken, kreeg zij de erenaam ‘Hou Diny’. Het is haar gegund.
Zij arriveerde in gezelschap van haar zusje, een rustig type. Van haar mochten wij niet lang genieten. Zij ging na slechts een week naamloos hemelen. We troffen haar welhaast gescalpeerd met bebloed hoofd aan. Op brute wijze afgeslacht. Ondanks reële verdenkingen die wij helaas niet hard kunnen maken, ligt de dader net als zij op het kerkhof. Case Closed.
Echter voor ons is het glas altijd halfvol. We hebben tenslotte nog een lief meisje over en besloten ons extra voor haar in te zetten. Dat zijn we moreel verplicht nu zij zonder familie verder moet.
Ook al zaten zij niet samen in de baarmoeder, de moord op een bloedverwant hakt er stevig in. We kunnen zelfs voorzichtig van PTSS spreken. Schrikkerig, rillerig en gestrest zoekt zij haar weg tussen haar nieuwe huisgenoten. De inburgering verloopt moeizaam. Zoals in elke gemeenschap bepalen pestkoppen vaak de sfeer, ook hier. In plaats van haar liefdevol te steunen in de traumaverwerking, heeft een tweetal zich ten doel gesteld deze vreemdelinge zwaar op de proef te stellen. ‘Kom maar op als je durft. Wij bepalen hier de pikorde!’. Zij heeft het er moeilijk mee en grijpt elke gelegenheid aan om de wijk te nemen.
Voor alle duidelijkheid: wij hebben het hier over een Bielefelder krielkip. ’t Is maar dat u het weet.
‘Bielefelders zijn geen vliegers’, zeggen kippenkenners… Nou, deze wel! Wanhopig vliegt zij stelselmatig huizenhoog de vrijheid tegemoet. Weg van die gevederde draken. Liever de dood dan de gladiolen.
Zoekactie na zoekactie passeert de revue. Het wordt gaandeweg moeilijker om haar op te sporen. In het begin zat zij nogal eens pontificaal op de grasmaaier, maar die veilige haven bleek te opvallend. Ook de kolossale hortensia’s boden geen permanente bescherming. Alle netten en opgeworpen barricades ten spijt, weet zij telkens weer te ontsnappen.
Werd zelfs, levensgevaarlijk paraderend, midden op straat gesignaleerd. Gelukkig zijn kippen niet bijster intelligent en hebben zij een beperkt geheugen. Psychologisch hulpverlening in de vorm van aai-therapie bood uitkomst, zodat zij zich stapje voor stapje schikt in haar lot en langzaam een plekje verovert binnen de clan.
Na alle commotie van de afgelopen weken, kreeg zij de erenaam ‘Hou Diny’. Het is haar gegund.